Przejdź do treści
Przejdź do stopki

Bądźmy roztropni. Nie wsadzajmy nosa tam, gdzie nie należy...

Treść

Ludzie, którzy żyją tak, jakby Boga nie było, kierują się innymi zasadami, niż ludzie wierzący. Dla nas jest jasne, że Bóg dał Przykazania i człowiek powinien je zachowywać dla własnego dobra i dla dobra społeczności.

Ludzie, którzy żyją tak, jakby Boga nie było, kierują się innymi zasadami, niż ludzie wierzący. Dla nas jest jasne, że Bóg dał Przykazania i człowiek powinien je zachowywać dla własnego dobra i dla dobra społeczności. Zachowujemy więc je czasem z miłości do Boga, a czasem zwyczajnie z lęku przed karą. Niezachowanie przykazań jest grzechem – lekkim w sprawach mniej ważnych, a ciężkim w sprawach większej wagi. Jeśli zaś człowiek nie uznaje Pana Boga, to wtedy stawia się na Jego miejsce i on jest wtedy najważniejszy i decyduje o tym, co jest dobre a co złe. Przypomina się scena kuszenia z raju, kiedy szatan mówi, że po spożyciu zakazanego owocu „będziecie jako bogowie, znający dobro i zło”. Nie liczy się z prawem Bożym, a najwyżej z ludzkim albo tym co nakazuje ktoś silniejszy od niego.

A co ma robić przeciętny człowiek? Przede wszystkim, o ile się da, unikać grzechu. Trzeba pamiętać, że jedynym największym nieszczęściem człowieka jest grzech ciężki. Wszystkie najbardziej nawet tragiczne nieszczęścia da się przeżyć, jeśli dusza jest wolna od grzechu. W trosce o zbawienie innych musimy napominać tych, którzy łamią Prawo Boże. Trzeba umieć powiedzieć zdecydowanie, że tak nie wolno, bo to grzech. A jeśli nie posłuchają? Modlić się do Boga, by ich łaską swoją nawrócił. A co z niewierzącymi? Powoływanie się na Boga na ogół nie pomaga. Wzruszają ramionami albo i wyśmieją. Oni najpierw wymagają ewangelizacji, by uwierzyli w Boga. Ale można się odwołać do wartości, które są wspólne wszystkim ludziom: szacunek dla starszych, troska o dzieci, unikanie kłamstwa, kradzieży itp.

Bądźmy roztropni. Nie wsadzajmy nosa tam, gdzie nie należy, ale nigdy niech nam nie będzie obca troska o drugiego człowieka i o społeczność, w której żyjemy.

Leon Knabit OSB – ur. 26 grudnia 1929 roku w Bielsku Podlaskim, benedyktyn, w latach 2001-2002 przeor opactwa w Tyńcu, publicysta i autor książek. Jego blog został nagrodzony statuetką Blog Roku 2011 w kategorii „Profesjonalne”. W 2009 r. został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

 

Żródło: cspb.pl, 30

Autor: mj