Wielu ludzi to duchowe głodomory
Treść
Eucharystia jest pokarmem. Kto nie przyjmuje pokarmu – w końcu umiera. Wielu ludzi to duchowe głodomory. Przymierają głodem i dlatego nie mają siły do znoszenia ciężarów i utrapień tego życia.
Eucharystia święta ma człowiekowi przypominać, że Bóg za niego umarł z miłości. Dobry chrześcijanin opiera swoją nadzieję i swoje życie nie na własnej jakiejś sprawiedliwości, ale na fakcie, że Bóg za niego umarł z miłości. Ten fakt rozwiązuje mu całkowicie problem cierpienia. On rozumie, że przez Eucharystię jego cierpienia nie są tylko zwykłą ludzką udręką, ale krzyżem Chrystusa.
Eucharystia jest pamiątką żywą, jest uobecnieniem tego, co było na Kalwarii. Jest tą samą Męką i śmiercią Chrystusa, tylko sposób jest bezkrwawy – sakramentalny.
Dzięki Niej człowiek ma dostęp do krzyża, na którym kona Chrystus, z którym może się zjednoczyć przez Komunię świętą.
Eucharystia jest pokarmem. Kto nie przyjmuje pokarmu – w końcu umiera. Wielu ludzi to duchowe głodomory. Przymierają głodem i dlatego nie mają siły do znoszenia ciężarów i utrapień tego życia. Skarżą się i niecierpliwią, czasem nawet bluźnią – no bo nie przychodzą, nie przyjmują, nie pożywają Ciała Pańskiego. A Pan Jezus ustanowił Sakrament Eucharystii nie tylko po to, żeby ludzi karmić, ale żeby z nimi współżyć. Eucharystia – to sacrum convivium. Zjednoczenie Jezusa z duszą, która Go przyjmuje, jest w niej tak głębokie i ścisłe, że Pan Jezus do jego określenia używa słów, które gdzie indziej stosuje do zjednoczenia Osób Boskich w Trójcy Przenajświętszej: Ojciec we Mnie, a ja w Nim.
To zjednoczenie duszy z Bogiem Eucharystycznym jest tak głębokie, że nawet nasze ciało ma w tym udział, bo wchodząc w bezpośredni kontakt z postaciami eucharystycznymi, dostaje jakby pieczęć gwarantującą mu zmartwychwstanie i życie wieczne.
Fragment książki Wypatrując Jezusa
Piotr Rostworowski OSB / EC – benedyktyn, pierwszy polski przeor odnowionego w 1939 roku klasztoru w Tyńcu. Więzień za czasów PRL-u. Kameduła – przeor eremów w Polsce, Włoszech i Kolumbii. W ostatnim okresie życia rekluz oddany całkowitej samotności przed Bogiem. Zmarł w 1999 roku i został pochowany w eremie kamedulskim we Frascati koło Rzymu. “Był zawsze bliski mojemu sercu” – napisał po Jego śmierci Ojciec Święty Jan Paweł II. Autor licznych publikacji z dziedziny duchowości i życia wewnętrznego.
Żródło: cspb.pl, 3
Autor: mj