Rząd po przejściach

Kształt rządu Ewy Kopacz wskazuje na to, że pani premier bardziej zależy na uspokojeniu sytuacji w Platformie Obywatelskiej i wzmocnieniu w niej swojej pozycji niż na sprawnym rządzeniu. Ściągnęła bowiem do MSZ Grzegorza Schetynę, aby mieć na niego oko, ale przede wszystkim, żeby nie miał czasu jeździć po kraju i odbudowywać wpływów w PO. Pacyfikacji schetynowców służy też nominacja dla Andrzeja Halickiego, prawej ręki ministra spraw zagranicznych, na ministra administracji i cyfryzacji. I żeby panowała równowaga, to w rządzie jest też dwóch liderów walczącej ze Schetyną „spółdzielni”: Andrzej Biernat, który pozostał szefem resortu sportu, i Cezary Grabarczyk – nowy minister sprawiedliwości. Ta równowaga powoduje, że Kopacz może ustawić się w wygodnej roli arbitra i recenzenta swoich partyjnych kolegów. Teoretycznie unika najgroźniejszego scenariusza: jeśli rząd będzie miał problemy (a na pewno tak będzie), jeśli jego notowania będą kiepskie, to Grzegorz Schetyna nie będzie mógł sobie pozwolić nawet na łagodną krytykę premier Kopacz i jej ministrów. Takiej nielojalności nikt by mu w Platformie nie wybaczył.

Czy wyobrażają sobie Państwo, żeby Donald Tusk po kilku latach „czołgania” Schetyny, wręcz poniżania go, odsuwania od kolejnych rządowych i partyjnych funkcji, przyjmował go teraz do rządu? Zanim Tusk wybrał posadę w Brukseli, mówiono o tym, że jesienią dojdzie do rekonstrukcji gabinetu. Ale o ministrze Schetynie na pewno nie myślał.

Ta sytuacja pokazuje słabość nowej premier. Może lepiej poradzi sobie na polu bezpieczeństwa? Nic tego nie zapowiada. Pytana wczoraj o sprzedaż broni na Ukrainę Ewa Kopacz zasłoniła się odpowiedzią: „Wie pan, jestem kobietą. Ja sobie wyobrażam, co bym zrobiła, gdyby na ulicy pokazał się człowiek wymachujący ostrym narzędziem albo trzymający w ręku pistolet. Pierwsza moja myśl: tam za moimi plecami jest mój dom i moje dzieci. Więc wpadam do domu, zamykam się i opiekuję się moimi dziećmi”.

Niestety, wiele wskazuje na to, że będzie to słaby rząd, a to jest zła informacja dla wszystkich Polaków. Nie ma w nim jakiejś wybitnej osobowości, choć pani premier mówi co innego. W Radzie Ministrów zostaje Bartosz Arłukowicz, który nie radził sobie dotąd ze służbą zdrowia. Dalej nie będzie sobie radził, bo nie było chętnych na zastąpienie go. Ogromnym resortem infrastruktury i rozwoju pokieruje Maria Wasiak, członek zarządu PKP SA. W spółce pani minister od kilkunastu lat zajmowała różne stanowiska (przez niecały rok była nawet prezesem), ale efekty jej pracy nie są oszałamiające. Wystarczy popatrzeć na sytuację polskiej kolei. I teraz minister Wasiak miałaby sobie lepiej poradzić z całą infrastrukturą i zarządzaniem funduszami unijnymi? Trudno oprzeć się wrażeniu, że jej awans to skutek osobistej znajomości z premier Kopacz – obie panie znają się już od lat 90., gdy wspólnie działały w radomskiej Unii Wolności. Trudno też spodziewać się, aby gwiazdą tego gabinetu została poseł PO Teresa Piotrowska, szefowa resortu spraw wewnętrznych. To po prostu rząd przetrwania do wyborów parlamentarnych.