Przejdź do treści
Przejdź do stopki

Dary Bogu miłe

Treść

Chrystus mówi nam o dwóch szczególnych pokusach. Pierwsza jest oczywista i ją mamy na myśli zawsze, gdy tylko czytamy ten urywek Ewangelii. Pokusa ta nawiedza nas wtedy, kiedy chcemy oddawać cezarowi to, co należy do Boga – chodzi o nasze serce, do którego prawo ma tylko On.

XXIX Niedziela Zwykła
Iz 45,1.4–6; 1 Tes 1,1–5b; Mt 22,15–21

Chrystus mówi nam o dwóch szczególnych pokusach. Pierwsza jest oczywista i ją mamy na myśli zawsze, gdy tylko czytamy ten urywek Ewangelii. Pokusa ta nawiedza nas wtedy, kiedy chcemy oddawać cezarowi to, co należy do Boga – chodzi o nasze serce, do którego prawo ma tylko On. Oddając je komuś innemu na własność, instynktownie czujemy, że jest w tym jakieś świętokradztwo. Kiedy zaś czynimy jego królem naszego Zbawiciela, okazuje się, że dla każdego znajdzie się w naszym sercu miejsce.

Jest jednak i druga, o wiele bardziej subtelna, pokusa, która polega na tym, że chcemy uczcić Boga tym, co należy do cezara. Jest to bardzo stary problem – niewłaściwej ofiary. Bóg nie każdą ofiarę przyjmuje: nie przyjął tej od Kaina, niemiła Mu była pobożność faryzeuszy, wyrzucał Izraelowi, że za swój grzech nie próbuje pokutować, tylko zasłania się obecnością arki Przymierza w świątyni. Zawsze czcimy Boga darami dla cezara, gdy nie wyrzekamy się gniewu i zemsty, gdy nęci nas władza i dominacja nad innymi – składamy takie dary, gdy mścimy się na kimś, aby go „wychować” dla Królestwa Bożego, gdy chcemy zapanować nad innymi dla ich dobra, gdy nie wyrzekamy się gniewu wobec brata, aby w ten sposób „pomóc” mu w drodze do Boga… To są wszystko dary cezara i niech jemu zostaną zwrócone. My natomiast wraz z ubogą wdową wytrwale wrzucajmy do skarbony świątynnej nasze dwa pieniążki: miłość Boga i miłość bliźniego.

Fragment książki Słowo jest blisko ciebie. Refleksje wokół czytań liturgicznych

Szymon Hiżycki OSB (ur. w 1980 r.) studiował teologię oraz filologię klasyczną; odbył specjalistyczne studia z zakresu starożytnego monastycyzmu w kolegium św. Anzelma w Rzymie. Jest miłośnikiem literatury klasycznej i Ojców Kościoła. W klasztorze pełnił funkcję opiekuna ministrantów, duszpasterza akademickiego, bibliotekarza i rektora studiów. Do momentu wyboru na urząd opacki był także mistrzem nowicjatu tynieckiego. Wykłada w Kolegium Teologiczno-Filozoficznym oo. Dominikanów. Autor książki na temat ośmiu duchów zła Pomiędzy grzechem a myślą oraz o praktyce modlitwy nieustannej Modlitwa Jezusowa. Bardzo krótkie wprowadzenie.

Żródło: cspb.pl, 17

Autor: mj